ศบค. เฉลยแล้ว ทำไมไทยไม่ตรวจโควิด 19 แบบรุกหนัก หลังคนคาใจว่าตรวจน้อยไป

          เฉลยแล้ว ทำไมไทยถึงไม่ตรวจผู้ป่วยโควิด 19 เชิงรุกหนัก พร้อมยกตัวอย่างที่ภูเก็ตคือคำตอบที่ชัดเจนที่สุด และเผย 4 บทเรียนสำคัญ



          นับเป็นสิ่งที่ดีที่ยอดผู้ป่วยโควิด 19 ในช่วงหลังนั้นลดลงเรื่อย ๆ จากเมื่อก่อนอยู่ในหลักร้อย ตอนนี้มาอยู่ในหลักสิบแล้ว อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีคนสงสัยถึงสาเหตุที่น้อยลงว่า เป็นเพราะรัฐตรวจน้อยหรือไม่ และทำไมไม่ใช้วิธีการเชิงรุกไล่ตรวจไปทั่วแบบที่เกาหลีใต้ทำ เผื่อจะพบยอดผู้ป่วยมากขึ้น

          ล่าสุด วันที่ 13 เมษายน 2563 นพ.ทวีศิลป์ วิษณุโยธิน โฆษกศูนย์บริหารสถานการณ์โควิด-19 (ศบค.) กล่าวถึงกรณีดังกล่าว โดยยกตัวอย่างในการตรวจแบบเชิงรุก หรือ Mass Screening ไวรัสโคโรน่า ที่ จ.ภูเก็ต ว่า การตรวจต้องตรวจในพื้นที่ที่มีความเสี่ยง เช่น รพ.สต.เชิงทะเล อ.ถลาง จ.ภูเก็ต ตรวจไปแค่ 103 คน แต่พบเชื้อถึง 5 คน คิดเป็นร้อยละ 4.85 ไม่จำเป็นต้องไปตรวจคนหมู่มากที่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่เสี่ยง


นอกจากนี้ นพ.ทวีศิลป์ ยังได้เผยบทเรียนที่ได้จากการดำเนินงานควบคุมป้องกันโรค ที่ จ.ภูเก็ต 4 ข้อ ดังนี้

          1. การติดตามผู้สัมผัสโรค ต้องติดตามให้ครบถ้วนในกลุ่มผู้สัมผัสที่มีความเสี่ยงสูง โดยอาศัยความร่วมมือจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เช่น ตำรวจ ในกรณีที่ผู้ป่วยปกปิดประวัติ

          2. กลุ่มผู้สัมผัสที่เสี่ยงสูง ต้องกักกัน 100 เปอร์เซ็นต์ และควรกักตัวในพื้นที่ที่จังหวัดจัดให้ เพราะการกักกันตัวที่บ้านนั้น ไม่ได้ช่วยอะไรแล้ว เพราะผู้กักกันตัวอาจจะไม่เคร่งครัด

          3. การค้นหาผู้ป่วยเชิงรุก ทำในกรณีที่ระบาดเป็นวงกว้าง ๆ พูดได้ว่า ถ้าหว่านแหไปตรวจทั้งหมด เช่น ภูเก็ตมีคน 4 แสนคน ก็ตรวจมันทั้ง 4 แสนคน แบบนี้ไม่คุ้ม สู้หากลุ่มก้อนที่มีเฉพาะเจาะจง มีคนหนึ่งคนป่วย แล้วขีดวงแบบนี้จะคุ้มกว่า

          4. การคัดกรองในวงกว้าง ยังไม่คุ้มค่า ในกรณีที่อุบัติการณ์ของโรคยังไม่สูง

          "คำถามที่ผมถูกถามบ่อย ๆ ประเทศไทยตรวจน้อยมั้ง ผลมันเลยต่ำ กรณีของภูเก็ตบอกได้เลยครับ เราตรวจน้อย เราประหยัด ตรวจในกลุ่มที่มีความเสี่ยงเฉพาะเจาะจง เราประหยัดได้และเจอได้เยอะ" นพ.ทวีศิลป์ กล่าวและว่า กรณีนี้เคสหนึ่งประมาณ 1,000 บาท ฉะนั้นตัวอย่างของภูเก็ตตอบได้หลายคำถามทีเดียว